Begrippenlijst

Deeltijdarbeid (part-time werken)

Dit is arbeid die regelmatig op basis van een arbeidsovereenkomst wordt verricht, gedurende een arbeidsduur die korter is dan de gebruikelijke in de betreffende sector of onderneming.
In de Wet aanpassing arbeidsduur staat het recht om meer of minder te gaan werken. Werknemers kunnen een verzoek doen om minder te werken. In principe moet de werkgever dit toestaan tenzij hij kan aantonen dat het bedrijf daardoor in ernstige problemen komt. Als het bedrijf van de werkgever minder dan 10 werknemers telt geldt dit niet. De werkgever moet dan wel trachten met de werknemer een regeling te treffen.
Een werkgever mag een verzoek van een werknemer om in deeltijd te werken niet zonder meer afwijzen. Daarvoor moeten serieuze argumenten zijn, zoals:
-  korter werken is niet in het belang van het bedrijf
-  de functie is niet geschikt om werk in deeltijd te verrichten (in zo'n geval kan een andere functie worden aangeboden die wel in deeltijd kan worden vervuld).
In de CAO kunnen overigens extra bepalingen zijn opgenomen die verder gaan dan de Wet aanpassing arbeidsduur.

Directeur/bestuurder

Hoogste positie binnen de onderneming. Deze leidinggevende kan zelf ook werknemer van de onderneming zijn. In de Wet op de ondernemingsraden is de bestuurder verantwoordelijk voor de verplichtingen van de onderneming die uit die wet voortkomen.

Dringende reden

Is een wettelijk bepaalde categorie redenen die kan leiden tot een terecht gegeven ontslag op staande voet, dat wil zeggen een ontslag waarbij de arbeidsovereenkomst direct mag eindigen, zonder inachtneming van opzegtermijnen of -verboden. Aan het ontslag op staande voet moet een dringende reden ten grondslag liggen. Daarvan is sprake bij zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer dat daardoor niet van de werkgever gevergd kan worden dat hij de arbeidsovereenkomst laat voortduren. Er wordt niet snel aangenomen dat een ontslag op staande voet gerechtvaardigd is. Als mogelijk dringende reden voor een werkgever om een werknemer op staande voet ontslag te geven noemt de wet onder andere:
- verduistering
- diefstal
- opzettelijke valse inlichtingen verstrekken over de wijze waarop een vorig dienstverband is geëindigd
- mishandeling of grovelijke belediging van de werkgever of diens familie
- opzettelijke beschadiging van eigendommen van de werkgever
- hardnekkig weigeren opdrachten te vervullen.
Deze opsomming in de wet is niet limitatief en ook niet bepalend. Dat wil zeggen, er zijn ook andere gedragingen of situaties denkbaar, die niet zijn vermeld maar toch een dringende reden kunnen vormen. En anderzijds kunnen de in de wet genoemde redenen in een bepaalde situatie toch geen dringende reden vormen, gelet op alle omstandigheden van het geval.

Dwingend recht

Rechtsregels zijn dwingend als elke afspraak die ervan afwijkt nietig is. Soms staat in het Burgerlijk Wetboek dat van een bepaling mag worden afgeweken bij CAO. Dat noemt men driekwart dwingend recht. Ook komt het voor dat van een bepaalde regel bij individuele overeenkomst mag worden afgeweken. Dat heet semi-dwingend recht.